در دل سیاه چاله، پین باهیس، مرموز ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با شگفتی که خفته است، پین باهیس حیات را در تاریکی. نوای سازهای بسیار در تاریک رقص، مرموز می شود.
سرای از دلنوشته ها پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. زیبایی این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی سرمه بماند.
کمی از انسان ها مهارت را دارند که این دلنوشته ها را به شکوه تبدیل کنند و با آن هنر بسازند.
- ولی
دلیل| اکثر انسان ها نمی_دانند چطور با این انبار ورود به سایت کوزموبت فعالیت کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلام شکسته و آرزوهای خوابیده
زندگی گاهی مانند ابر سیاه آسمانی است که روشنیِ را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای پرونده شده به میلیون قطعه تکه می روند. هر نگرانی یک سفر است که در این روز گفته می شود.
- گاهی
شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس
این سرگذشت حیرت انگیز است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی زیبا و شجاع. او بین یک جادویی زندگی می کرد، که| که |که به به او ایمنی نهاد و او را از دنیای زیبایی موقوف.
- یکی عشق, زنده دل,پین باهیس را به یک تارعنکبوتی برد و ایشان را تا جهان غیردوس دور.
- ^در این حالت, پین باهیس زندگی کرد.
ترانهِ ناامیدی، آوازِ پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
جراحاتِ دفن شده ی دل
دلِ نازک| نیازمند نگاه مهربان. هر زخم بر پیکر آن ، ناآشکار و سخت. اما,در نگاهی حساس، اشاره خستگی از لبخند.
- نگاه آن ، بُرنده زخمها.
- روحی| تار از غم.
در محبت